Ja ja eindelijk (7-2-2009)

Eindelijk is het weer zover!!! Na mijn eerdere miskraam in juli 2008 zijn we eindelijk weer zwanger!!!

In mei hoorde we dat mijn omaatje ongeneeslijk ziek was dus toen we erachter kwamen dat ik zwanger was hebben we het meteen verteld ik was toen 5 weken zwanger. We hadden het op een hele leuke manier gedaan; Ik had een aantal zilveren fotolijstjes gekocht en daarin had ik een gedichtje geschreven met roze en blauwe regels er stond in: Je kunt me nog niet horen, je kunt me nog niet zien… In maart word ik geboren mag ik in dit lijstje dan misschien?!?! Iedereen (mijn ouders, broer, oma, tante en schoonouders) waren heel blij. Omaatje was ook heel blij, maar je zag haar denken ‟ Ik hoop dat ik het haal” Helaas ging de zwangerschap na 7 weken mis.

Het was een heel moeilijke tijd, maar het was een geruststelling dat ik wist dat ik in ieder geval zwanger KON worden..

Toen ik 5 weken was zijn mijn vriend en ik naar een waarzegster geweest en zij wist te vertellen dat mijn oma heel ziek was en dat ik een hele moeilijke tijd tegemoet zo gaan. Ze zei ook dat het reïncarnatie zo zijn. Het is heel raar maar op dat moment drong het niet tot mijn door dat het mis zou gaan. Ik was natuurlijk zo in de wolken door het moois wat in mijn buik aan het groeien was. Al die maanden is het niet meer gelukt. Mijn oma is op 14 december overleden. 26 december ben ik voor het laatste ongesteld geworden en nu is het eindelijk raak!! Is het toeval of heeft het zo moeten zijn!! Als ik terug denk aan wat de waarzegster heeft gezegd vind ik dit eigenlijk een heel mooie gedachten.. Zou het zo zijn dat het echt reïncarnatie is? In ieder geval het gezegde na regen komt zonneschijn is zeker waar!! Na al het verdriet het afgelopen jaar gaat 2009 het mooiste jaar van mijn leven worden!!!!

Nu ben ik 6 weken en 1 dag zwanger!!! Het is nog pril, maar we zijn super gelukkig en ik voel me ook heel anders als de vorige keer dus laten we hopen dat het allemaal goed gaat.

Deze keer hebben mijn vriend en ik afgesproken dat we het niet gaan vertellen.. In ieder geval niet tot dat we 12 weken zijn, maar dat geldt natuurlijk niet voor mijn ouders na al het verdriet konden zij ook wel weer iets positiefs gebruiken. Deze keer heb ik mijn zwangerschapstest ingepakt en zei ik tegen ze “ ik zag een kleinigheidje op de Leyweg en ik vond het echt iets voor jullie” als je die gezichtjes zag hahahaha HEERLIJK!!!!

18 februari moeten we voor de termijnecho…. Heeeeel spannend en het gaat me allemaal veel te langzaam, maar geduld is een schone zaak zeggen ze ahhumm… 3 maart naar de verloskundige Ik kan niet wachten!!!!